نقش و مشق

بزرگی و عزت و احترام به نمایش نیست ، به وجود و پذیرش خویشتن است .

ما با حرکت های تصنعی و نمایشی نمی توانیم خود را فراتر از آنچه که هستیم وانمود کنیم و یا به نمایش در بیاوریم و یا برای مدت طولانی بر خلاف آنچه که هستیم و می پنداریم رفتار کنیم .

چون بالاخره نقاب از چهره ما خواهد افتاد  و صورت واقعی ما نمایان خواهد شد و تمام آنچه که بافته بودیم پنبه  وآن چه را که نقش بازی کرده بودیم رو خواهد شد.

پس بیاییم به جای نقش بازی کردن ، روی ذهن و باور و اعتقادات خود کار کنیم .

و به جای اینکه خصلت های حسادت و دورویی و ریا را  در ظاهر و گفتار و با رفتار تصنعی نفی کنم و به دور از شان و منزلت خود نمایش بدهیم آنها را در ذهن و باور و اعتقادات خود بکشیم و نابود کنیم .

تا بزرگی و وسع دید ، جزء ذات ما گردد .